ഭൂമിയെക്കുറിച്ച്
കീഴ്വഴക്കങ്ങളെക്കുറിച്ച്
ഒന്നുമറിഞ്ഞിരുന്നില്ല
ആരും പറഞ്ഞുതന്നതുമില്ല
അതുകൊണ്ടാവാം
വഴിയ്ക്കുകണ്ടതും
വെയില് മുഖം കറുപ്പിച്ചു
പെയ്യാനിരുന്ന മഴമേഘം
നീരസത്തോടെ
ആകാശം ചാരി മാറിയിരുന്നു
ഞാനിപ്പോളോര്ക്കുന്നത്
ഈ ഭൂമിയെക്കുറിച്ചാണ്
മരങ്ങളുടെയും ചെടികളുടെയും
മനുഷ്യരായ മനുഷ്യരുടേയും
വേരുകളള്ളിപ്പിടിച്ച്
ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞ്
എത്രയസ്വസ്ഥപ്പെടുന്നുണ്ടാവും
ആഴ്ന്നതും
പടര്ന്നതും
പറ്റിപ്പിടിച്ചതും
അങ്ങനെയങ്ങനെയെല്ലാറ്റിനെയും
കുലുക്കിക്കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞ്
സ്വതന്ത്രയാവാന്
വല്ലപ്പോഴുമെങ്കിലും
ശ്രമിക്കുന്നെങ്കിലുമുണ്ടല്ലോ !
ചൂട്ട്
രാവേറെച്ചെന്നപ്പോള്
ദൂരെയൊരു തീവെട്ടം
നീങ്ങി നീങ്ങിപ്പോകുന്നതു കണ്ടു
ഇരുട്ടില്
തീകൊണ്ടു വരച്ച്
വഴിതെളിക്കുന്നവരെപ്പറ്റിയോര്ക്കുകയായിരുന്നു
ചാക്കുനൂലുകൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞതവരുടെ
സ്വപ്നങ്ങളായിരിക്കും
തീവരകള്
തോടുചാടിക്കടന്ന്
പാമ്പിഴഞ്ഞ നനവാര്ന്ന
പുല്വഴികള് തെളിച്ച്
ഒരു പാട്ടിനൊപ്പം
അകന്നിരിക്കും
തീകൊണ്ടവര് വരച്ചുപോകുന്നത്
തീരാത്ത
വേദനകളായിരിക്കും.
Sunday, June 19, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
എത്ര കുലുക്കിയെറിഞ്ഞാലും സ്വതന്ത്രയാവാന് കഴിയാത്ത നമ്മുടെ പാവം ഭൂമി. അത് വല്ലപ്പോഴും ഒന്ന് ദീര്ഘമായി നിശ്വസിക്കുന്നതിനെ കുലുക്കം എന്ന് വിളിക്കുകയും പഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നാം...
:)
Post a Comment