കിളി കൊത്തിയ പേരയ്ക്ക തിന്നുമ്പോൾ

കിളി കൊത്തിയ പേരയ്ക്ക തിന്നുമ്പോൾ

പേരയ്ക്കയിലൂടെ 

പേരയിലേക്കും

കൊത്തിയ വടുക്കളിലൂടെ

കിളിയിലേക്കും സഞ്ചരിക്കുന്നു

പേരമരം

അതിന്റെ ഇലകളുടെ

പച്ചയും മഞ്ഞയുമെടുത്ത്

മധുരവുമേകാന്തതയും കലർത്തി

പൂക്കളിലെ 

രതിമൂർച്ഛയിൽ ധ്യാനിച്ച്

സ്വയം പേരയ്ക്കയാവുന്നു

മഴയിലോ മരുവിലോ മുളയ്ക്കാനുള്ളവ 

കൊതിപ്പിക്കലിന്റെ

വഴുവഴുപ്പും മണവും കുഴച്ച്

നിറയ്ക്കുന്നു

കിളി കൊത്തിയ പേരയ്ക്ക തിന്നുമ്പോൾ

ചിറകിലൂടെ ദേശാന്തരങ്ങളിലേക്ക്

കാലത്തിലേക്ക് 

സഞ്ചരിക്കുന്നു

പേരയ്ക്കയോടൊപ്പം

പറക്കലിന്റെ

സ്വാതന്ത്ര്യം കൂടി അകത്താക്കുന്നു

ചിന്തകളിൽ ഒരാകാശം തുറന്നുവരുന്നു

മേഘങ്ങളിൽ കായ്ച്ചു നിൽക്കുന്ന 

ഭൂമിയുടെ ഹരിതം

തങ്ങിയ ഇടങ്ങൾ

ഉഴുതുമറിച്ചിട്ട പാടങ്ങളുടെ നെടുവീർപ്പുകൾ

സമുദ്രപഥങ്ങൾ

ദേശാന്തരങ്ങൾ കടന്ന് 

വെയിലും മഴയുമറിഞ്ഞ്

തിരിച്ചെത്തുന്ന ഓർമകൾ

കിളി കൊത്തിയ പേരയ്ക്ക തിന്നുമ്പോൾ

ഒരേ സമയം

ചലനത്തിലേക്കും നിശ്ചലനത്തിലേക്കും

സഞ്ചരിക്കുന്നു

കവിതയിലെപ്പോലെ!

©p.a.anish elanad

RP

നദിയിൽ

നദിയിൽ

മയങ്ങിക്കിടക്കുന്ന നട്ടുച്ച

ഉച്ചയുടെ കണ്ണിൽ

കുറുകുന്ന ചെമ്പോത്ത്

അതിന്റെ കണ്ണിൽ

കട്ട പിടിച്ചു കറുക്കുന്ന രക്തം

അതിന്റെ മണത്തിൽ വീർപ്പുമുട്ടുന്ന നമ്മൾ

മരണത്തിലേക്ക് ചുണ്ടയിട്ട്

അക്ഷമം കാത്തിരിക്കുന്നു

പാതിരാപ്പുഴയ്ക്കലിൽ

പാതിരാപ്പുഴയ്ക്കലിൽ

കാറ്റിന്റെ ദ്രുതതാളം

കേട്ടു കേട്ടിരിയ്ക്കവേ

അമ്പിളി നിലാക്കീറ്

ചത്തൊരീ പാടത്തിന്റെ

യസ്ഥികൾ പരതുന്നു

*പുഴയ്ക്കൽപ്പാടം, തൃശ്ശൂർ

വെയിലുദിച്ചപ്പോൾ

മരത്തിന്റെ

മുകളിലേക്ക്

കയറിപ്പോയി

അണ്ണാറക്കണ്ണൻ

മുകളിലെത്തുന്നതും നോക്കിയൊരു

മരംകൊത്തിയവിടെയിരുന്നു

മുകളിലെത്തും മുൻപത്

താഴേക്കു തന്നെയിറങ്ങി

വിശപ്പിന്റെ ചുണ്ടക്കൊളുത്തിൽ കുരുങ്ങി

വട്ടം കറങ്ങി

അടുത്തു നിന്ന കുരുമുളകു ചെടിയള്ളിപ്പിടിച്ച

മരത്തിലേക്ക് ശ്രദ്ധപ്പെട്ടു

ചാട്ടം പിഴച്ചില്ല

എല്ലാം വിചാരിച്ചതു പോലെ

പരുന്തിന്റെ നഖങ്ങളിൽ പറന്നു പോകുമ്പഴും 

മരത്തിൽ നിന്നു മരത്തിലേക്കുള്ള

ദൂരത്തിന്റെ രസത്തിലായിരുന്നത്

കൈവിട്ട മരവും

എത്തിച്ചേരാത്ത മരവുമത്

കണ്ടു നിൽക്കുന്നു

മുൻപില്ലാത്ത വിധമൊരു

ശൂന്യത വായുവിൽ പടരുന്നു

പി എ അനിഷ് അശോകൻ

അത്ര മതി

കത്തിച്ചു വെച്ച

മെഴുകുതിരി പോലൊരു

കൂട്ടുണ്ടതിനാൽ

ഇരുട്ടിനെക്കുറിച്ചോർക്കുന്നില്ല

പറയുമ്പോഴും

പറയാതെത്തന്നെ

തുറന്നു വരുന്ന ചില ജനലുകൾ

കാറ്റില്ലെങ്കിലുമനങ്ങുന്ന

ശിഖരങ്ങൾ

വാക്കുകളാൽ കുറിച്ചിടാനാവാത്ത

നിശ്വാസങ്ങൾ

ജലപ്പരപ്പിനു മുകളിൽ

തെളിഞ്ഞു കാണാവും

വരാലിന്റെ നിഴലെഴുത്തുപോൽ

ഇരുട്ടിന്റെ നോട്ടങ്ങൾ

ഒട്ടും ഭയക്കേണ്ടെന്ന

മാടി വിളിക്കലുകൾ

അതിപ്പോഴെവിടെപ്പോയി

സ്നേഹത്തിനിങ്ങനെ ചിലത്

ചെയ്യാൻ കഴിയുമായിരിക്കും

കണ്ണിൽ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ

ചുറ്റുമുള്ള വയലുകൾ

പക്ഷികൾ

എല്ലാം ശൂന്യമാകും

കത്തിച്ചു വെച്ച മെഴുകുതിരി

അതിന്റെ പ്രകാശം

അതുമതിയാകും

കുറേ കാലം കൂടി

മുന്നോട്ടു പോകുവാൻ

കവിതയുടെ തൊടലുകളിൽ തങ്ങി

പി എ അനിഷ് അശോകൻ