പരമ്പ്

മുമ്പൊക്കെ
പുഴുങ്ങിയെടുത്ത നെല്ല്
ഉണങ്ങാനിട്ടിരുന്നു
വെയിലിനു ചുവട്ടില്‍ വിരിച്ച
പരമ്പുകളില്‍

ഉളളവനേയും ഇല്ലാത്തവനേയും വേര്‍തിരിക്കുന്ന
ദൃശ്യമായിരുന്നു
ഇറയത്ത് തൂക്കിയിട്ട
പരമ്പുചുരുട്ടുകള്‍

വീടിനു മുന്നില്‍
ചളിവരമ്പുകള്‍ക്കു നടുവില്‍ വിടര്‍ത്തിയ
വലിയ പരമ്പുകളില്‍
തഴച്ച പച്ചയിലൂടെ
കാറ്റൊഴുകി നടന്നു

പിന്നെപ്പോഴോ
ദ്രവിച്ച പരമ്പുകള്‍ക്കുളളില്‍
എലികള്‍ പെറ്റു പെരുകി
കൊട്ടിലിനുളളില്‍
കുണ്ടുമുറവും
മൂടുപോയ വട്ടിയും കിടന്നിടത്ത്
പഴമയെ നാം ചുരുട്ടിവച്ചു

ടെറസ്സിനു മുകളില്‍
സിമന്റു മുറ്റങ്ങളില്‍
സ്വപ്നങ്ങളുണക്കിയെടുക്കുന്നവര്‍
പരമ്പുകളെക്കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല;
അവരുടെ ഓര്‍മകളില്‍
പൊതിഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടൊരു
ശവശരീരം
ഉണ്ടാവുമെങ്കിലും !

എന്തിന് ?

തരില്ല എന്നു പറഞ്ഞ്
പിന്നെ തരും മാമ്പഴം
മധുരിക്കുമെങ്കിലും
ഒട്ടും മധുരമില്ലാതെ
കരയിപ്പിക്കും,
മനസ്സു തോര്‍ന്ന്
വിറങ്ങലിച്ചിരിക്കെ
ചിരിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കും
ഒട്ടും ചിരിവരാതെ
ഉപ്പും രുചിയുമില്ലാതെ
മുന്നിലേക്കു വച്ചുതരും
ജീവിതം
കയ്ച്ചിട്ടിറക്കാനും
മധുരിച്ചിട്ട് തുപ്പാനും വയ്യാതെ!

ദൈവം ഓര്‍മപ്പെടുത്തുന്നത്

തീരത്തെ
അത്രനാളും തൊട്ടുഴിഞ്ഞ വിരലുകള്‍
പൊടുന്നനെയൊരു ദിനം
കൊടുങ്കാറ്റായതും

സഹനത്തിന്റെ താഴ്വരയിലേക്ക്
ഇടിമുഴക്കങ്ങള്‍
ഉരുണ്ടു വന്നതും

നിശ്ശബ്ദത മരിച്ച
നഗരങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍
കുലുക്കത്തിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രം
പടര്‍ന്നതും

എല്ലാമാണ് എന്ന തോന്നലിനെ
ഒന്നുമല്ല എന്നു മുറിക്കുന്ന
ദൈവത്തിന്റെ ഓര്‍മപ്പെടുത്തലുകളാവും !