ചാഞ്ചാട്ടം

പക്ഷികളുടെ കൂട്

കാറ്റിലാടുന്നത്

കണ്ടുനില്‍ക്കാന്‍ രസമാണ്

നേരം പൊകുന്നത്

അറിയത്തേയില്ല

കാറ്റിന്റെ

പോക്കുവരവുകള്‍ കാണാം

അതിന്റെ

ഓളങ്ങളില്‍

അതിനുള്ളില്‍

ചുരുണ്ടുറങ്ങുന്ന

കിളിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ കാണാന്‍

കൊതിതോന്നും,

അതുപോലുറങ്ങാന്‍

ആഗ്രഹിക്കും

വീടിനുള്ളില്‍

പുതച്ചുകിടന്നുറങ്ങിയാലും

ഇത്രയുറക്കം കിട്ടില്ല

ചാഞ്ചാട്ടം

ബസ്സിലിരുന്നുറക്കത്തെ

തൂക്കണാംകുരുവിക്കൂടായ്

വരയ്ക്കുന്നു

തണുപ്പിനോട്

എടോ തണുപ്പേ

താനിങ്ങനെയെന്നും

രാപ്പാതിനേരത്ത്

കടന്നുവന്ന്

ക്രൂരനായ വന്യമൃഗം

തേറ്റയാലെന്നപോലെ

മുരണ്ടുകൊണ്ടെന്റെ

പുറത്താകുന്ന ശരീരത്തെ

കുത്തിമറിക്കുകയാണ്

ഞാനപ്പോള്‍

സൂചിത്തലപ്പിനേക്കാള്‍

സൂക്ഷ്മമായ നിന്റെ മൂര്‍ച്ചയില്‍

നിന്നു രക്ഷപ്പെടാന്‍

പുതപ്പിനുള്ളിലേക്കു

ചുരുണ്ടുകൂടുകയാണ്

എന്നാലും

അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തുന്ന

സുഖാലസ്യത്തിന്റെ ചൂടില്‍നിന്ന്

ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക്

നിന്റെ തേറ്റയിലേക്കെന്റെ

പുതപ്പു ഞാന്‍ മാറ്റുന്നുണ്ട്

മരണത്തിന്റെ നാക്കിലേക്ക്

നീട്ടുന്ന ഉഷ്ണശരീരങ്ങള്‍പോലെ!

കൈവിട്ട കല്ല് വാ വിട്ട വാക്ക്

കൊല്ലാന്‍
കൊട്ടേഷന്‍ കൊടുത്തശേഷം
സുഹൃത്തിനെ കാണാന്‍ പോവുകയാണ്

ഇപ്പോഴവന്റെ
വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി
അത്ര ദുര്‍ഘടമായ് തോന്നിയില്ല
കല്ലുപാകിയ നിലങ്ങള്‍
ക്കത്ര മൂര്‍ച്ചയുണ്ടായിരുന്നില്ല
വഴിയ്ക്കരികിലൊരു മുള്‍മുരിക്കില്‍
ചുവന്നപൂക്കള്‍ വരയുന്നു നോട്ടം
ചിതപോലെരിയുന്ന വെയില്‍
അതിലവന്‍ കിടക്കുമിങ്ങനെയെന്നു കാണിച്ചു

അവന്റെ വീടെപ്പോഴു
മടയാതെ കിടന്നു
കിളികളും രാത്രിശലഭങ്ങളും
പ്രപഞ്ചമെന്നു നിനച്ചു
കൊത്തിവെച്ച ശില്പങ്ങളുള്ള
കസേരയിലവന്‍
ചിരിച്ചിരുന്നു
നഷ്ടപ്പെട്ട വിശ്വാസങ്ങളെക്കുറിച്ചാകുലപ്പെട്ടിരുന്നു
എങ്കിലുമുടനെ
വിലക്കുകളില്ലാത്ത ആകാശം
വിശാലമായ നെല്‍വയലുകള്‍ പോലെന്നവന്‍
ആഹ്ലാദചിത്തനായ്
ഒരു നിഴലവനുപിന്നില്‍
പതുങ്ങിനില്പതു കണ്ടു
കൊടുവാളോങ്ങുമതവനു
നേരെയെന്നു തോന്നിയപ്പോളെഴുന്നേറ്റു

പിരിയുമ്പോളവന്‍
ഒരുമിച്ചൊരു പാത്രത്തില്‍ നിന്നുണ്ട
തിപ്പോഴുമോര്‍ക്കുന്നുവോ
യെന്നു ചോദിച്ചു
മരവിച്ച മനസ്സുകൊണ്ടതു
തുടച്ചു കളഞ്ഞു
ചുവരില്‍ത്തറച്ച പോത്തിന്‍തല
യനങ്ങുന്ന പോലുണ്ടെന്നു
മറുപടി പറഞ്ഞു
അതവന്‍ കേട്ടില്ലെന്നു തോന്നി
അവന്റെ കുരുന്നുകള്‍
പൂച്ചെടിക്കായ്കളിറുത്തെണ്ണി
ക്കളിക്കുന്നു
പണമെണ്ണിക്കൊടുത്തതോര്‍ത്തു

തിരിച്ചുവരുമ്പോളിറക്കത്തിലൊരു
കല്ല്
ഒറ്റയേറിനു താഴത്തെത്തിച്ചു

കൈവിട്ട കല്ല്
വാ വിട്ട വാക്ക്...
മരവിച്ച മനസ്സുകൊണ്ടെല്ലാം
തുടച്ചു കളഞ്ഞു

ഫ്ലാസ്ക്

മടങ്ങിയെത്തുമ്പോള്‍
ചൂടുള്ളൊരു ചുംബനംകൊണ്ട്
നീയെന്നെ തിരിച്ചെടുക്കുന്നു

തിരക്കില്‍ നിന്ന്
തിടുക്കങ്ങളില്‍ നിന്ന്
തുണ്ടുതുണ്ടായ് ചിതറുന്ന വിചാരങ്ങളില്‍നിന്ന്
അരക്ഷിതമായ ശൂന്യതയില്‍നിന്ന്

ഇത്രയും നേരം
എവിടെയാണു നീയതു സൂക്ഷിച്ചത്
ആറാതെ
എന്നോര്‍ക്കുമ്പോള്‍
നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍
ഒരുകപ്പു ചുടുകാപ്പിയായ്
മുന്നില്‍ നീ

ഉരിഞ്ഞെറിഞ്ഞൊരു
മുഷിഞ്ഞ ദിനത്തെ
പരിഭവിക്കാതെ
കുടഞ്ഞൊതുക്കുമ്പോള്‍
കാണുകയായിരുന്നു
ആരും കാണാതെ
ഹൃദയത്തിലെവിടെയോ
നീ കാത്തുവയ്ക്കുന്ന ഫ്ലാസ്ക്

ആറാത്ത ഭാഷയില്‍
വിളമ്പുമ്പോഴെല്ലാം
അവിശ്വാസത്തിന്റെ കൈതട്ടി
ഉടഞ്ഞു പോവരുതേ
അതെന്ന്
വെറുതെ ആഗ്രഹിക്കാമെന്നല്ലാതെ !

ടൈംടേബിള്‍

അവസാനത്തെ പിരിയഡ്
കണക്കായിരുന്നു
കണക്കുചെയ്യാനറിയാത്ത കുട്ടി
ജനലിലൂടെ
മഴ നോക്കിയിരുന്നു

മഴകാണുന്ന കുട്ടിയെ നോക്കി
ടീച്ചര്‍ ഓരോന്നോര്‍ത്തു
പെരിക്കപ്പട്ടികയുടെ
കറുത്തപുസ്തകം മടക്കിവെച്ച്
കുട്ടികളെല്ലാം
അവളെ നോക്കിയിരുന്നു

കനത്തൊരിടിവെട്ടി
ക്ലാസ് മുറിയെ
പേടിപ്പിച്ചിരുത്തി

കണ്ണിറുക്കിയടച്ച
ക്ലാസില്‍ നിന്ന്
മഴയിലേക്കിറങ്ങിപ്പോയ കുട്ടിയെ
ആരും കണ്ടില്ല
ടീച്ചറും പിന്നെയവളെ
ക്കുറിച്ചോര്‍ത്തില്ല

മഴയിലേക്കിറങ്ങിപ്പോയ കുട്ടി
ടൈംടേബിളില്‍
അവസാനത്തെ പിരിയഡ്
മഴയെന്നു തിരുത്തി
ചേമ്പിലച്ചോട്ടില്‍ നിന്ന്
പച്ച നിറമാര്‍ന്ന
ആകാശത്തെ നോക്കി
പിന്നെ
ചോര്‍ന്നൊലിയ്ക്കുമോര്‍മകളില്‍
മഴയെന്നാണു
തന്റെ പേരെന്നു കുറിച്ചിട്ടു !