കൊളാഷ്

നിലവിളികള്‍ക്കിടയില്‍
ഒരു മുഖം
ഹൃദയത്തില്‍ തറച്ചുകയറി
നിര്‍ദ്ദയത്വത്തിനു മുന്നില്‍
ജീവിതത്തിന്റെ
പകച്ച നോട്ടമായ്
ഇരു സമുദ്രങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍
പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നങ്ങളും
നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ
തിരിച്ചറിവായ്
തണുത്തുറഞ്ഞ വിലാപമായ്
മണലും ചോരയും
കട്ടപിടിച്ച മുടിയിഴകള്‍ക്കിടയിലൂടെ

2

അവള്‍ക്കറിയേണ്ട
ഒന്നും
ജീവിതത്തിന്റെ വിയര്‍പ്പും
വേദനയും
അതില്‍ നിന്നു പൊടിയുന്ന
ചിരിയുടെ പൂമൊട്ടുകളും

ഉടല്‍
യൗവ്വനത്തിന്റെ
പൂമരമാവുമ്പോഴും
മനസ്സാരാണ് തളച്ചിട്ടത്
ബാല്യത്തിന്റെ
മതില്‍ക്കെട്ടിനുളളില്‍

മഞ്ചാടിക്കുരുവും
മയില്‍പ്പീലിയും മാത്രമല്ല
വിധിയവള്‍ക്കു നല്‍കിയത്
പൊട്ടുതൊടീക്കാനും
കണ്ണെഴുതിക്കാനും
പുതിയ ഉടുപ്പണിയിക്കാനും
ജീവനുളള
ഒരു പാവക്കുട്ടിയെയും

3

ഈ മഴക്കാലം കഴിയുമ്പോള്‍
വെയില്‍
പുതിയ പൂക്കള്‍ വിരിയിക്കുമ്പോള്‍
നമ്മളുണ്ടാവുമോ
ഇവിടെ?

ഒരു പക്ഷേ
നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞ ഒരോര്‍മയില്‍
ഒലിച്ചുപോയിട്ടുണ്ടാവാം
അല്ലെങ്കില്‍ പൊളളുന്ന ഒരു സ്വപ്നത്തില്‍
തണുത്തു വിറങ്ങലിച്ചിരിക്കാം

അതൊന്നുമല്ലെങ്കില്‍
മഴ കഴുകിക്കളഞ്ഞിരിക്കാം
മരണകാലത്തിലൂടെ
ഓടുന്ന ചക്രങ്ങളില്‍ നിന്ന്
റോഡിലേക്കൊലിച്ച രക്തം

4

മരിക്കുന്ന സമയത്ത്
നനഞ്ഞ തുണി കീറുന്നതുപോലൊരു
ശബ്ദമുണ്ടാവും
മരിക്കുന്നവനല്ലാതെ മറ്റാര്‍ക്കുമത്
കേള്‍ക്കാനാവില്ല

ഒരിക്കലും
തുന്നിച്ചേര്‍ക്കാനാവാത്ത വിധം
മനസ്സ് കീറിയെടുക്കുകയാവും
പ്രദര്‍ശനശാലയിലേക്ക്
പുതിയൊരു കൊളാഷ് കൂടി
നിര്‍മിക്കാന്‍

എഴുതി വച്ചത്

കിട്ടില്ലെന്ന്
ഉറപ്പായിരുന്നു
അതുകൊണ്ട്
പുളിക്കുമെന്നു പറഞ്ഞു

എന്നാല്‍
അത് മുന്തിരിങ്ങയായിരുന്നില്ലെന്ന്
പിറ്റേന്ന്
ഉറുമ്പരിക്കുന്ന
രണ്ടു കണ്ണുകള്‍

എന്റെ കയ്യിലപ്പോള്‍
തുടുത്തൊരു
മധുരനാരങ്ങയുണ്ടായിരുന്നു
അതില്‍
എന്റെ പേരെഴുതിവച്ചിരുന്നു
ദൈവം

കണ്ണാടി

പുഴയില്‍ ആകാശം
പ്രതിബിംബിക്കുമായിരിക്കാം
പുഴയില്‍ മേഘങ്ങള്‍
സഞ്ചരിക്കുമായിരിക്കാം
പുഴയിലൊരിക്കലും
ആകാശം‍ നിറയില്ല
മഴയിലൂടെപ്പോലും
ഇറങ്ങി വരില്ല
പുഴയൊരു
കണ്ണാടി
മാത്രമാണ്!

പരിമിതം

കാണാനുളള
തിടുക്കം കൊണ്ടായിരിക്കാം
കുറേ കാഴ്ചകള്‍
ഞാന്‍ കാണാതെ പോകുന്നുണ്ട്

കേള്‍ക്കാനുളള
തിടുക്കം കൊണ്ടായിരിക്കാം
മുഴുവന്‍ കേള്‍ക്കാത്തതാണ്
പാട്ടുകളേറെയും

എഴുതാനുളള
തിടുക്കം കൊണ്ടായിരിക്കാം
എഴുതപ്പെടാത്തതാണ് ഭാവങ്ങളധികവും

അനുവദിക്കപ്പെട്ടിട്ടുളളത്
പരിമിതമായ നിമിഷങ്ങളാണ്
ഒരു കുമ്പിള്‍
തണുപ്പുകൊണ്ട്
തീരുന്ന ദാഹമല്ല
എന്റേത്

വാര്‍ത്താചിത്രം

നഖംകൊണ്ടു കീറിയ
പൂവിതള്‍ പോല്‍ മുഖം
കീറിപ്പറിഞ്ഞോരുടുപ്പ്
ആകെ നിണം പുര
ണ്ടുള്ളോരുടല്‍ നന
വാര്‍ന്നു കുതിര്‍ന്ന കണ്‍പീലി
ചോരപൊടിയുന്ന
ചുണ്ടുകള്‍, പൊട്ടിയ
കുപ്പിവളക്കഷണങ്ങള്‍

നിശ്ശബ്ദഭീതമാ
മീനിമിഷത്തിനി
ന്നുത്തരം ചൊല്ലുവാനാരോ
(ഇന്ന് മാസിക)

പേറ്റന്റ്

വനത്തില്‍
വീണുകിടന്നൊരു
മരത്തെ
മഞ്ഞും മഴയും
ശില്പമാക്കുന്നു

അതു വഴിവന്ന
നായാട്ടുകാരനോ
ഒളിവിലിരിക്കാന്‍ വന്ന
കൊലപാതകിയ്ക്കോ
അഭയം തിരഞ്ഞുനടന്ന
കവിയ്ക്കോ
അതിനോടൊരു
കൗതുകം തോന്നാം

ആകാശത്തു നിന്നുവന്ന
ബലിഷ്ഠമായ
രണ്ടു കരങ്ങള്‍
അപ്പോഴേക്കും
അതിനെയെടുത്ത്
മറഞ്ഞിരിക്കും
അവരുടെ ചിറകുകളെ
വെട്ടിയരിഞ്ഞു കൊണ്ട്!

എത്രനാള്‍?

നീയെന്ന വാക്കില്‍
ഞാനുളളതു പോലെ
ഞാനെന്ന വാക്കില്‍
നീയുളളതുപോലെ
നാമെന്ന വാക്കിലീ
പ്രപഞ്ചമുളളതു പോലെയീ
പ്രപഞ്ചമെന്ന വാക്കില്‍
നാമെത്ര നാളുണ്ടാവും?

സമാനമായ വാക്ക്

സമാനമായ വാക്ക്
എളുപ്പത്തില്‍
കണ്ടെത്താനാവില്ല

ഇലകള്‍ക്കിടയിലെ
ഇരുട്ടില്‍
അത് മറഞ്ഞിരിക്കും
മണം പ്രസരിപ്പിച്ചു
കൊണ്ടിരിക്കും

പറയുന്ന
ഓരോ വാക്കിലും
എത്രമാത്രം പൂര്‍ണതയുണ്ട്?
അനുഭവത്തിനു
പകരം വയ്ക്കാന്‍
ഏതു ശബ്ദത്തിനാവും?

മുഴുവന്‍ ശരിയാവില്ലെങ്കിലും
ഏറ്റവും ശരിയായ വാക്കുണ്ട്
എന്തിനും!
സമാനമായ ആ വാക്ക്
കണ്ടെത്തുമ്പോള്‍
അറിയാനാവും
പകരം വയ്ക്കാന്‍
മറ്റൊരു വാക്കില്ല
എന്ന ആഹ്ലാദം!

ജലോപരി

ജലത്തിനു മുകളിലെ
മഞ്ഞു കഷണം
അതിന്
ആഴങ്ങളുടെ ഭാഷ
അറിയില്ല

അടിത്തട്ടില്‍
ചരിത്രത്തിന്റെ
താളില്‍
അടയാളപ്പെട്ട
കപ്പലുകളെക്കുറിച്ചറിയില്ല
പരസ്പരം
കൊന്നുംതിന്നുമുളള
ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചറിയില്ല
ഉഭയജീവിതത്തിന്റെ
ഉറയ്ക്കാത്ത
ബോധമറിയില്ല

എങ്കിലും
ചലനത്തിന്റെ ഭാഷ
അതിനറിയാം
ഉണ്ടായിട്ടും
ഇല്ലാതായ
കനമില്ലായ്മയുടെ
സ്വത്വത്തെക്കുറിച്ചറിയാം
ഉറഞ്ഞുകൂടിയ
തണുപ്പിന്റെ
പൊളളലറിയാം

ആഴമറിയാത്തതിനാല്‍
ആകാശത്തിന്റെ വേരുകള്‍
കണ്ടിട്ടില്ലായിരിക്കാം
പ്രതിബിംബങ്ങള്‍ക്കുമുകളില്‍
കമഴ്ന്നുകിടന്ന്
അത് പൊട്ടിച്ചിരിക്കും
പിന്നെ
ദര്‍ശനങ്ങളുടെ മണമില്ലാത്ത
പച്ചയായ
ജീവിതസ്നേഹത്തില്‍ നിന്ന്
'തമസ്സല്ലോ സുഖപ്രദം'
എന്ന്
ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടിരിക്കും!

കരിയിലകള്‍ പൂക്കളാകുന്നത്

ആ വഴി വരുമ്പോഴൊക്കെ
നോക്കാറുണ്ട്
കരിയിലകള്‍ക്കൊപ്പം
നീ തൂങ്ങിനിന്ന
മരം
ഇപ്പോഴതില്‍
നിറയെ ചുവന്നപൂക്കള്‍.
മണ്ണിലും
കുറ്റിച്ചെടികള്‍ക്കു മുകളിലും
കൊഴിഞ്ഞു കൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന
ചെങ്കടല്‍ത്തിര

ഒട്ടും
പേടി തോന്നാത്ത
ഒരിടം
ഭയത്തിന്റെ
നൂലിഴ പൊട്ടിച്ച്
നീ ചിറകടിച്ച
ചില്ല

മരച്ചുവട്ടില്‍,
കിളികളുടെ
പാട്ടുപോലുമുറങ്ങുന്നൊരുച്ചയ്ക്ക്
പോകേണ്ടവിടം പോലും മറന്ന്
നിന്നു
പൂമ്പാറ്റകളായ് പറന്ന
അന്ത്യനിശ്വാസത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങള്‍
മറന്നുപോയിട്ടില്ലാത്ത
ശിഖരങ്ങള്‍

കരിയിലകളെല്ലാം
പൂക്കളായി മാറിയ രഹസ്യം
ഇപ്പോഴെനിക്കും
അറിയാം !

പാചകം

തോലുചെത്തി
പിളര്‍ത്തി വച്ചു
ചെറുകഷണങ്ങളാക്കി
കഴുകിയെടുത്തു
ഉപ്പും മുളകും
മണങ്ങളും
തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചു
പല നിറങ്ങളില്‍
മുക്കിയെടുത്തു
തിളച്ചെണ്ണയില്‍
വറുത്തുകോരി
അലങ്കരിച്ചു വച്ചു

ഇനി രുചിച്ചോളൂ
പിഴുതെടുത്ത്
ജൈവസ്വത്വം
ചോര്‍ത്തിക്കളഞ്ഞ
ഈ പുതുതലമുറയെ

ഗോള്‍

നദീതീരത്തെ
മണലില്‍
വീടുവച്ചു കളിച്ചിരുന്ന
കുട്ടികളാണ് കണ്ടത്
മണലില്‍ പൂഴ്ത്തിവച്ചിരുന്ന
സ്റ്റീല്‍ പന്തുകള്‍

ആഹ്ലാദത്തോടെ
കളിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കെ
പിഴച്ചൊരു ഗോള്‍
കാലു പിഴുതെടുത്തു

ആരായിരിക്കാം

മഴയെക്കുറിച്ച്
ആരായിരിക്കാം
ആദ്യമെഴുതിയത്?

ആദ്യത്തെ വാക്ക്
ആ തുളളിത്തണുപ്പില്‍
അയാള്‍
വിറങ്ങലിച്ചിരിക്കാം.

സ്ലേറ്റ്

ഒരു കാലത്ത്
ഇരുട്ടില്‍
കൗതുകം മാത്രമായിരുന്നത്
നട്ടുച്ചയുടെ
വെയില്‍ മുറ്റത്ത്
ഒരിലയനക്കം പോലും
ഉളളിലുണര്‍ത്താതെ
മലര്‍ന്നു കിടന്നു

ഒരിക്കലും
തൊടാന്‍ പോലുമാവില്ലെന്നു
നിനച്ചത്
ഉപയോഗിച്ച പഴക്കത്തില്‍
തേഞ്ഞ്
ഉളളംകൈയില്‍
പതിഞ്ഞു കിടന്നു

പറന്നാല്‍പ്പോലും
എത്താനാവില്ലെന്നു കരുതിയ
ദൂരം
കാല്‍ച്ചുവട്ടില്‍
തണുത്തുറഞ്ഞ മഞ്ഞുപോലെ
നിശ്ചലം കിടന്നു

പെയ്യാനിപ്പോള്‍
ഒന്നുമവശേഷിക്കുന്നില്ല
വരച്ചും മായ്ച്ചും
പൊട്ടിപ്പോയിരിക്കുന്നു
ശൂന്യതയ്ക്കു മുന്‍പ്
ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ചു വച്ച
സ്ലേറ്റ്!

മിനിയേച്ചര്‍ ഓഫ് എ ട്രീ

മുറിയില്‍ വച്ച
വൃക്ഷത്തിന്റെ മിനിയേച്ചറിന്
ജീവനുണ്ടായിരുന്നു

'ഇത്ര വര്‍ഷങ്ങളുടെ പഴക്കമോ'
എന്ന കൗതുകത്തിനപ്പുറത്ത്
ആരുമത് കണ്ടില്ല
നനവ് നരയ്ക്കാനതിനെ
അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല

ഇലകള്‍
പടര്‍ച്ചയുടെ ആഗ്രഹങ്ങളെ
അടക്കാനാവാതെ
വിറച്ചു കൊണ്ടിരുന്നതും
ചില്ലകള്‍
കുടനിവര്‍ത്തുന്ന മോഹങ്ങളെ,
കിളിക്കാലുകളുടെ
ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന നിനവിനെ
അമര്‍ത്താന്‍ ശ്രമപ്പെടുന്നതും
വേരുകള്‍
ആഴങ്ങളിലെ മണല്‍ത്തരികളെ
തൊട്ടുനോക്കാനാവാതെ
നുഴഞ്ഞിറക്കത്തിന്റെ
ആവിഷ്കാരങ്ങളെക്കുറിച്ചോര്‍ത്ത്
ചുരുളന്‍പാമ്പുകള്‍ പോലെ
വിങ്ങുന്നതും
ആരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല;
പിളര്‍ക്കപ്പെട്ട
മണ്‍ചട്ടിയില്‍ നിന്ന്
ആകാശമായ്
അത് തഴയ്ക്കും വരെ
നക്ഷത്രങ്ങളെ മുഴുവന്‍
പൂക്കളാക്കും വരെ
ഭൂമി മുഴുവന്‍
തണലാക്കും വരെ
(കലാകൗമുദി ആഴ്ചപ്പതിപ്പ്)

പ്രതി

വന്നിരുന്നു
നാട്ടമ്പലത്തിലെ
ഉത്സവത്തിന്

ചെണ്ടമേളക്കാരുടെ
കൈവേഗങ്ങള്‍ക്കു പിന്നില്‍
തലയെടുപ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്നു
കണ്ണില്‍ നിന്ന്
രക്തക്കറ
കഴുകിക്കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു
ജാമ്യം കിട്ടിയതോ
ജയിലു ചാടിയതോ
എന്ന സംശയത്തില്‍
എല്ലാവരെയും പോലെ
കണ്ടിട്ടും കാണാത്തവന്റെ
നാട്യത്തില്‍ ഞാനും

ആപ്പിള്‍

വില്പനയ്ക്കു വച്ചതില്‍
ഒരാപ്പിള്‍
മറ്റൊന്നിനോട് പറഞ്ഞു
'എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും
നമ്മള്‍ തൂക്കപ്പെടാം
ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍ക്കിടയില്‍
മുറിയപ്പെടാം!

എനിക്കു നിന്നോട്
സ്നേഹം തോന്നുന്നു
ചത്തവന്റെ പല്ലുകള്‍ പോലുളള
ഈ മരവിച്ച
നിശ്ചലതയിലും

ഇടം

കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ട്
സുരക്ഷിതമായ
ഒരിടം

ഇന്നത്തെ
രാത്രിയുറങ്ങാന്‍;
എന്നത്തേയുംപോലെ

മരച്ചില്ലകള്‍ക്കു കീഴില്‍
ഇല്ലിക്കാടിന്‍ തണുപ്പില്‍
മഞ്ഞു വീഴിക്കാത്ത
ചേമ്പിലച്ചോട്ടില്‍

നാളത്തെ കാറ്റില്‍
കരുത്തില്ലാത്ത ചിറകു മാത്രമായ്
അവശേഷിക്കാതിരിക്കാന്‍

വാലില്‍പ്പിടിച്ച്
നൂലുകെട്ടാന്‍ വരുന്ന
വിരലുകളെ
കളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്
മറ്റൊരു കുറ്റിച്ചെടിയില്‍
ചെന്നിരിക്കാന്‍

മഴവില്ലിനേക്കാള്‍ ഭംഗിയെന്ന്
കണ്‍പീലികള്‍ തെളിയുന്നത്
കണ്ടിരിക്കാന്‍

കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ട്
സുരക്ഷിതമായ
ഒരിടം

വിരല്‍

തൊട്ടപ്പോഴാണറിഞ്ഞത്
അതൊരു
വിരലായിരുന്നെന്ന്

എന്തിനൊക്കെയോ
പരതി നടന്ന്
എവിടെയൊക്കെയോ
നുഴഞ്ഞുകയറി

എന്നാലും
ഈ കടല്‍ത്തീരത്ത്
അതെങ്ങനെ വന്നു

ആദ്യം വിരല്‍
പിന്നെ ഉടല്‍
തുടര്‍ച്ചയുള്ളൊരു കവിത
കടലെഴുതുകയാണോ...?

അതിന്റെ തുമ്പില്‍
ചുവന്ന
ഒരു തുളളി മഞ്ഞ്

പല്ലിയെപ്പോലെ
ഉടല്‍ മുറിച്ചിട്ട്
ഓടിപ്പോയതാവും
അക്രമിയെ
ഒരു നിമിഷത്തേക്കെങ്കിലും
അമ്പരപ്പിക്കാന്‍!

കെണി

ഉറക്കത്തിന്റെ
ഇരുണ്ട
ഇടങ്ങളില്‍ നിന്ന്
പതുങ്ങിയെത്തും
മലിനമായ തെരുവുകളിലൂടെ
പരതി നടക്കും
കെണിയാണെന്ന്
ഒരിക്കലുമറിയാതെ
തുറന്നു വച്ചതിലേക്ക്
പതുക്കെക്കയറും
വിശക്കുന്ന കണ്ണില്‍
മിന്നി നില്‍ക്കും
ഒരു നക്ഷത്രം

ഉണരുമ്പോഴാണ്
കെണിയിലാണെന്ന്
ബോധ്യപ്പെടുക

കൂട്ടച്ചിരികള്‍ക്കിടയില്‍
ഒടുവില്‍
തല ചതഞ്ഞ് കിടക്കും
അബോധത്തിന്റെ നാറ്റമുളള
ഒരു സ്വപ്നം കൂടി

തീവണ്ടി

കൂവിക്കൊണ്ട്
അതിരാവിലെ
വിളിച്ചുണര്‍ത്തുന്നു

ചായനീട്ടുമ്പോള്‍
അടുക്കളക്കരി പുരണ്ട
കൈകളില്‍,
വെളുത്തുളളിയുടേയും
സവാളയുടെയും
ഉളുമ്പുളള വിരലുകളില്‍
തേഞ്ഞു തുടങ്ങിയൊരു
മോതിരം കാണുന്നു

പഠിക്കുന്ന കാലത്ത്
കവിതയെഴുതുമായിരുന്നു
പാട്ടു പാടുമായിരുന്നു
പാളങ്ങളില്‍
ഓടാന്‍ തുടങ്ങിയതിനു ശേഷം
ചിരിയോ
നാണമോ
കണ്ടിട്ടില്ല

പാതിയുറക്കത്തില്‍
ഞാന്‍ നിന്റെ
ഞരക്കങ്ങള്‍
മുരള്‍ച്ചകള്‍
കേള്‍ക്കാറുണ്ട്

പുലര്‍ച്ചയ്ക്ക്
ആദ്യത്തെ വെയില്‍ത്തുളളികള്‍
വീണു തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും
നിന്റെ പാത്രത്തില്‍
അരി വെന്തു കഴിഞ്ഞിരിക്കും

നെഞ്ചിലെ തീ
ഊതിയൂതിത്തിളക്കി
പാളം തെറ്റാതെ
നീ...

പാളം തെറ്റിച്ച്
വയലിലൂടെ
പുഴയിറമ്പിലൂടെ
മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ
കവിതയും പാട്ടുമായ്
നീ ഓടിപ്പോകുന്നതു സ്വപ്നം കണ്ട്
രാത്രികളില്‍
പാളത്തില്‍ തലവച്ചുകിടന്ന്
എത്ര തവണ
ഞാന്‍ മരിച്ചിരിക്കുന്നു

അങ്ങനെ ഇങ്ങനെ

മഴ
വെയില്‍
കാറ്റ്
ഋതുക്കളങ്ങനെ
ചിരി
കരച്ചിലായ്
ജീവിതമിങ്ങനെ

അടയിരിക്കുന്ന വീട് ( കവിത )

പറക്കാനാവില്ലെങ്കിലും
വീടിന്
വലിയ ചിറകുകളുണ്ട്
പറമ്പിലൂടെ
ചിക്കിചികഞ്ഞ്
നടക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്ന
കാലുകളുണ്ട്
മുളങ്കാട്ടിനുളളില്‍ നിന്നോ
അതിരില്ലാത്ത ഇടങ്ങളില്‍ നിന്നോ
ഇരതേടുന്ന കണ്ണുകളെ
പേടിയുണ്ട്

വെയിലിന്
ചൂടേറുന്ന നേരങ്ങളില്‍
ഇലക്കിളികളുടെ
ഒച്ചകള്‍ക്കും
മരംകൊത്തിയുടെ
മുട്ടലുകള്‍ക്കുമൊപ്പം
ചെവിയോര്‍ക്കുന്നത്
തലയുയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച
ഒരു കൂവലാണ്

വൈകുന്നേരത്ത്
മരക്കൊമ്പില്‍ ചേക്കേറുന്നത്
ഓരോ വീടും
സ്വപ്നം കാണുന്നുണ്ട്

ഉളളറകളില്‍
തേങ്ങലുകളും
ദീര്‍ഘനിശ്വാസങ്ങളും
കിതപ്പുകളും
പ്രതീക്ഷകളും
കരിഞ്ഞമണം കലര്‍ന്ന്
ചുറ്റിത്തിരിയുമ്പോഴാവണം
ഓരോ വീടും
അടയിരിക്കുന്നത്

മ്യൂസിയം(കവിത)പി. എ. അനിഷ്

സന്ദര്‍ശകരുടെ
തിരക്കില്ലാത്ത ദിവസം
മ്യൂസിയത്തില്‍ പോകണം

അപ്പോള്‍
ചരിത്രത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍
കൗതുകത്തിന്റെ
സ്ഫടികപാളികളുടെ
നിശ്ശബ്ദതയില്‍
നമ്മോട് സംസാരിക്കും

അറ്റുവീണ
ഓരോ ശിരസ്സിലെയും
മുഖഭാവത്തെക്കുറിച്ച്
തുരുമ്പിച്ച വാളുകള്‍
മൂര്‍ച്ചിക്കും

മുനിയറയുടെ മൗനം
അസ്ഥികൂടത്തിന്റെ ഭാഷയില്‍
പല്ലുകൊഴിഞ്ഞ
കാലത്തെ
കോര്‍ത്തുനിര്‍ത്തും

കുടക്കല്ലിനടിയില്‍
പാരമ്പര്യത്തിന്റെ
ദ്രവിച്ച വലയ്ക്കു പിന്നില്‍
ഇരകാത്തിരിക്കുന്ന
എട്ടുകാലി
കട്ടിക്കണ്ണട വച്ച
ചരിത്രാധ്യാപകനെപ്പോലെ
തുറിച്ചുനോക്കും

വേട്ടയാടലിന്റെ
വേഗതയെക്കുറിച്ച്
കാഴ്ചവസ്തുവായിത്തീര്‍ന്ന
ശിലായുധങ്ങള്‍ മുരളും

മൃതവാക്കുകള്‍
കൊത്തിവയ്ക്കപ്പെട്ട കല്ലുകള്‍
ദ്രവിച്ചുപോയ ശബ്ദത്തില്‍
ആവേശപ്പെടും

മഴക്കാലങ്ങളവശേഷിപ്പിച്ച
വടുക്കളില്‍ വിരലോടിച്ച്
പ്രാകൃതശബ്ദത്തില്‍
പീരങ്കികള്‍
ഗര്‍ജ്ജിക്കും

എല്ലാം
നിശ്ശബ്ദതയുടെ
നൂലില്‍ കോര്‍ക്കപ്പെട്ടത്

ചരിത്രം ആവേശിച്ച്
പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്‍
വാതിലിനരികില്‍
ചാരിയിരുന്നുറങ്ങുന്ന
കാവല്‍ക്കാരന്‍
കാലത്തിന്
പരിണമിപ്പിക്കാനാവാത്ത
ചരിത്രാതീത സ്വഭാവത്തെ
ഓര്‍മപ്പെടുത്തും