സ്ലേറ്റ്

ഒരു കാലത്ത്
ഇരുട്ടില്‍
കൗതുകം മാത്രമായിരുന്നത്
നട്ടുച്ചയുടെ
വെയില്‍ മുറ്റത്ത്
ഒരിലയനക്കം പോലും
ഉളളിലുണര്‍ത്താതെ
മലര്‍ന്നു കിടന്നു

ഒരിക്കലും
തൊടാന്‍ പോലുമാവില്ലെന്നു
നിനച്ചത്
ഉപയോഗിച്ച പഴക്കത്തില്‍
തേഞ്ഞ്
ഉളളംകൈയില്‍
പതിഞ്ഞു കിടന്നു

പറന്നാല്‍പ്പോലും
എത്താനാവില്ലെന്നു കരുതിയ
ദൂരം
കാല്‍ച്ചുവട്ടില്‍
തണുത്തുറഞ്ഞ മഞ്ഞുപോലെ
നിശ്ചലം കിടന്നു

പെയ്യാനിപ്പോള്‍
ഒന്നുമവശേഷിക്കുന്നില്ല
വരച്ചും മായ്ച്ചും
പൊട്ടിപ്പോയിരിക്കുന്നു
ശൂന്യതയ്ക്കു മുന്‍പ്
ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ചു വച്ച
സ്ലേറ്റ്!