മൂന്ന് കാക്കക്കവിതകള്‍

പ്രപഞ്ചരഹസ്യം

കറന്റുകമ്പിയില്‍
തലകീഴായ്
തൂവലടര്‍ന്ന്
വെറുങ്ങലിച്ച കാക്ക
പൊടുന്നനെയുയര്‍ന്ന്
ചിറകൊതുക്കി
കാ...കാ...
എന്നു കരഞ്ഞ്
മീന്‍മാര്‍ക്കറ്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി പറന്നത്
തികച്ചും യാദൃച്ഛികമായി
കണ്ണില്‍പ്പെട്ടു

വിശ്വസിച്ചു
വിശ്വസിച്ചു
എന്നെത്രയുറക്കെപ്പറഞ്ഞാലും
എന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കല്ലേ
എന്നല്ലേ
നമ്മളോരോരുത്തരുമുള്ളില്‍പ്പേറുന്ന
പ്രപഞ്ചരഹസ്യം ?

(കുട്ടികളും മുതിര്‍ന്നവരും ഞാവല്‍പ്പഴങ്ങളും
എന്ന സമാഹാരത്തില്‍ നിന്ന് )

അമ്മ, മുറ്റം, കാക്ക

കൂട്ടക്ഷരം പഠിപ്പിയ്ക്കാന്‍
കോര്‍ത്തുണ്ടാക്കിയ കഥയില്‍ നിന്ന്
അപ്പം തട്ടിയെടുത്ത കാക്ക
പറന്നു പറന്ന്
മുറ്റത്തിരുന്നു
ഇതുകണ്ട്
അമ്മ, മുറ്റം, കാക്ക
എന്നുമാത്രമറിയുന്ന കുട്ടി
നാവിറങ്ങിപ്പോയ ശബ്ദത്തില്‍
അമ്മേ ദാ മുറ്റത്തൊരു കാക്ക
എന്ന വാക്യത്തിലാശ്ചര്യപ്പെട്ടു

ഇതുകേട്ടു കൊണ്ടയയില്‍
തുണിവിരിച്ചു നിന്ന
അമ്മയ്ക്കൊരു കുളിരുണ്ടായി
കാക്കയോടൊരിഷ്ടമുണ്ടായി

ചീഞ്ഞ ഓര്‍മകള്‍
അമ്മ കാക്കയ്ക്കെറിഞ്ഞുകൊടുത്തു
അതൊന്നും നോക്കാതെ
കീടനാശിനിയുടെ ഭാഷയില്‍
കാക്ക കുട്ടിയെയുമെടുത്ത്
പറന്നുപോയി

കഥ തീര്‍ന്നപ്പോഴേക്കും
കുട്ടികള്‍ പഠിച്ച ജീവിതത്തില്‍
അവരെഴുതാന്‍ മറന്നിട്ടുപോയ
കവിതയാണിത്
ഒഴിഞ്ഞ ബഞ്ചുകളില്‍ നിന്ന്
കീറിയെടുത്തു
സൂക്ഷിച്ചതാണിത്...!

ഉന്നം

കാക്കയുടെ
അത്രയുമുന്നം
എനിക്കില്ല

എത്ര കൃത്യമായാണ്
ജീവിതത്തിന്റെ അവശിഷ്ടം
ഒന്നുമറിയാതെ പോകുമൊരുത്തന്റെ
തലയില്‍ വീഴ്ത്തുന്നത്
മരണം പോലെ

ഹെന്റെ കാക്കേ
നിന്റെയൊരു കാര്യം !

കിളിയാട്ടല്‍

കോവല്‍വള്ളികള്‍ പടര്‍ന്ന്
തടിച്ച വിരലുകള്‍പോലെ
ഭൂമിയിലേക്ക് ചൂണ്ടുന്ന
കായ്കള്‍ നിറഞ്ഞ
പന്തലുകളിലാണ് ജീവിതം

കിളികള്‍ വന്ന്
കൂട്ടത്തോടെ
ജീവിതം കൊത്തിയെടുത്തു പോകു
മതിനാല്‍
കിളിയാട്ടുവാന്‍
നട്ടുച്ചയ്ക്ക്
കവുങ്ങിന്‍ ചോട്ടിലിരിയ്ക്കുന്നു

വെയിലാറുമ്പോള്‍
വരുന്നൂ കിളികള്‍
പലനിറക്കലര്‍പ്പുകള്‍
തൊപ്പിയുമിളം തൂവലുകളുമൊരു നിറം
മിഴിയരികില്‍ മറ്റൊരു നിറം
അങ്ങനെയങ്ങനെ
പലനിറച്ചിലപ്പുകള്‍
കൊക്കിലാകാശം കൊരുത്തിട്ടവയും

അവയോടു പറയുന്നു
വിളയുന്നു നിങ്ങള്‍ക്കായ്
പലവൃക്ഷഫലങ്ങള്‍
മധുരങ്ങള്‍
ചവര്‍പ്പുകള്‍

വിടരുന്നൂ നിങ്ങള്‍ക്കായ്
കാടുകള്‍ വെയിലുകള്‍
വിഹായസ്സ്

ഞരമ്പുകളായ് ജീവന്‍തുടിയ്ക്കും
വള്ളികള്‍ക്കു മുകളിലവയുടെ നൃത്തം
വിശപ്പാറും സീല്‍ക്കാരങ്ങള്‍

പിറ്റേന്നു കാലത്ത്
ഒഴിഞ്ഞൊരു കിളിക്കൂടായ് നിന്ന
കോവല്‍പ്പന്തലെടുത്തു
കൊണ്ടുവന്ന്
ഇറയത്ത് തൂക്കിയിട്ടു.

ത്രികാലം

മൂന്നു ചെമ്പോത്തുണ്ടായിരുന്നു

ഒന്നിന്റെ കൂവലില്‍
നേരം വെളുക്കുന്നു
മറ്റൊന്നിന്റെ കൂവലില്‍
ഉച്ചച്ചു പൊള്ളുന്നു
മൂന്നാമത്തെ കൂവലില്‍
നേരമിരുട്ടുന്നു

രാത്രി
മൂന്നുമൊരുമിച്ചിരുന്ന്
തിന്ന വെയിലിനെ
കണ്ണിലൊളിപ്പിക്കുന്നു
കുടിച്ചുകുടിച്ച്
നിലാവു വറ്റിക്കുന്നു.

കൊല്ലന്‍

വരമ്പിനു നടുക്ക്
കാറ്റിനോടെപ്പോഴും
കൈചൂണ്ടിക്കെറുവിക്കു
മൊറ്റപ്പനയോടു തൊട്ട
ഓലപ്പുരയായിരുന്നാല

കൊല്ലനതില്‍
വാക്കത്തി,കൊടുവാളു
കഠാരകളില്‍
മൂര്‍ച്ചയേറ്റിയ ധ്യാനത്തിലിരുന്നു

ഇടയ്ക്കു റോഡിനോരത്തു വന്ന്
ചായകുടിച്ച്
ബീഡിയെരിച്ച്
പൊകല ചവച്ച്
പുകചുവപ്പിച്ച കണ്ണുകളോടെ
ആലയിലേക്കു തന്നെയടങ്ങും

ഇരുമ്പിരുമ്പിനോടു
ചെന്നുപറയുമൊച്ചകള്‍
ഓലപ്പഴുതുകടന്ന്
കൊറ്റികളെ പറപ്പിച്ചുവിട്ടു

മൂര്‍ച്ചയില്ലാത്തൊരരിവാളുമാ
യന്തിനേരമാകാശം
തോടുചാടിക്കടന്നു ചെല്ലുമ്പോള്‍
ആറിയ ആലയ്ക്കരികിലിരുന്നു ചാരി
കൊല്ലനൊരു കിനാവുകണ്ടുറങ്ങുന്നു
നിറുകയിലൊരു വാള്‍മുന
വീഴാനോങ്ങുന്നു

കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ചിരി
കാറ്റിലെഴുതുകയാവുമന്നേരം കരിമ്പന

(ആനുകാലികകവിത)

ഒരു രാത്രി

ഒരു രാത്രി
എനിക്കുമാത്രമായ് വേണം

ശ്വസിക്കുന്നവരും
മരിച്ചവരും
പങ്കിട്ടെടുക്കാത്തൊരു രാത്രി

പാതി കീറിയ നിലാവോ
താരങ്ങളോ, ശ്വാസകോശങ്ങളില്‍
തണുപ്പോ മണങ്ങളോ
കോരിനിറയ്ക്കാത്ത
ഒരേയൊരു രാത്രി
യെനിക്കുമാത്രമായ് വേണം

നിറങ്ങളുടെയുടുപ്പുക
ളൊന്നൊന്നായൂരിയെറിഞ്ഞ്
ശരീരത്തിന്റെ വ്യഥകളില്ലാതെ
എനിക്കാ രാത്രിയിലൂടെ
നീന്തിനടക്കണം

കലാകൗമുദി അക്ഷരജാലകത്തില്‍ കുട്ടികളും മുതിര്‍ന്നവരും ഞാവല്‍പ്പഴങ്ങളും

അയ്യേ

വീടിനോടു തൊട്ടുള്ള
കല്ലുവെട്ടുകുളത്തില്‍
മൂടിയ പച്ചയിടയ്ക്കു
മുറിച്ച്
മീനുകള്‍ പുളയ്ക്കുന്നു

മുറികൂടുന്നതുകണ്ട്
അപ്പുറത്തുമിപ്പുറത്തും
വെയില്‍ വെട്ടംപുരട്ടിയ മരങ്ങളില്‍
പക്ഷികളിരിക്കുന്നു

നിറയെ മുള്ളുകളാണതിനാല്‍
വലയെറിയുവാന്‍ വയ്യതിന്‍
കണ്ണികള്‍
മുറിയുമോര്‍മകള്‍ പൊട്ടുന്ന മാതിരി

അതിനാലെറിയുന്നു
ഇരകോര്‍ത്ത ചൂണ്ടക്കൊളുത്തുകള്‍

ഒരു മീനും കൊത്താത്ത
പകലിനെ നോക്കി
യൊരുപക്ഷി താഴ്ന്നു വരുന്നു
മുങ്ങുന്നു
കൊക്കിലൊരു മീനുമായ്
പൊങ്ങിപ്പറക്കുന്നു

മീനുകളങ്ങനെ ചുണ്ടില്‍പ്പിടയുമ്പോഴും
അയ്യേ...ന്നു
കളിയാക്കിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്
കരയിലിരുന്ന്
മടുപ്പെറിയുമെന്നെ !

പകർപ്പ്‌

അതുപോലെത്തന്നെ
പകർത്തി വച്ചിരിക്കുന്നു

അടഞ്ഞകണ്ണുകളിലും
മുഖത്തും
ചിലയടയാളങ്ങൾ
മഷിപരന്ന പോലെ
എന്നല്ലാതെ
യാതൊരു മാറ്റവുമില്ലാതെ

ഇറുത്തെടുക്കുമ്പോഴുളള പിടച്ചിലിൽ
കിടപ്പിലോ
തൂക്കിലോ
ചില ചരിവുകളുണ്ടെന്നല്ലാതെ

അതേ മരക്കൊമ്പ്‌
റെയിൽപ്പാളം
അടച്ചിട്ട കിടപ്പുമുറി
സീലിങ്ങ്‌ ഫാൻ
ഉടുമുണ്ട്‌
ആഴക്കിണർ

എന്നാൽ
സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാലറിയാം
എല്ലാ പകർപ്പിലും
കീറലുകളുണ്ട്‌

വേലിയില്ലാത്ത
വക്കിടിഞ്ഞ കിണറിൽ
കാലുതെറ്റി വീഴുമ്പോലല്ലല്ലൊ
ഉയരത്തിൽ
ചുറ്റുമതിലുളള
കിണറ്റിൽ വീഴുന്നത്‌ !

നൈമിഷികം

നിമിഷം
നിസ്സാരമല്ല
അത്രകൊണ്ട്
മരങ്കൊത്തിയൊരു
ശില്പം
കൊത്തിയേക്കും

(കുട്ടികളും മുതിര്‍ന്നവരും ഞാവല്‍പ്പഴങ്ങളും എന്ന സമാഹാരത്തില്‍ നിന്ന്)

വെള്ളവും ആകാശവും

നിറഞ്ഞു
നില്‍ക്കുന്നൊരാഴമുള്ള
പാറക്കുഴിയിലേക്ക്
ഉയരമുള്ള മലയിടുക്കില്‍ നിന്നോ മറ്റോ
കുതിക്കുന്ന വെള്ളം
കുത്തിവീണെത്രയാഴം
വരെച്ചെല്ലു
മത്രയാഴത്തിലേ
നിശ്ചലജലത്തിലാകാശത്തിന്
മുങ്ങിക്കിടക്കാനാവൂ

എന്റെ ആദ്യകവിതാ സമാഹാരം

എന്റെ ആദ്യകവിതാസമാഹാരം സൈകതം ബുക്സ് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു
കുട്ടികളും മുതിര്‍ന്നവരും ഞാവല്‍പ്പഴങ്ങളും
പ്രകാശനം നവംബര്‍ പതിനാലിനു്‌ തൃശൂര്‍
കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമിയില്‍ വെച്ച്
കവി വി.ജി തമ്പി കെ.ആര്‍ ടോണിക്ക് നല്‍കുന്നു
നാക്കിലയുടെ എല്ലാ സ്നേഹിതരേയും സസ്നേഹം സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു





പുസ്തകത്തെക്കുറിച്ച്

നാക്കിലയിലും മറ്റ് ആനുകാലികങ്ങളിലും പ്രസിദ്ധീകരിച്ച
56 കവിതകള്‍

സാന്നിധ്യം

വി.ജി.തമ്പി
എം.കെ.ഹരികുമാര്‍
കെ.ആര്‍.ടോണി
ഡോ.എം.കൃഷ്ണന്‍ നമ്പൂതിരി
ഡോ. മഹേഷ് മംഗലത്ത്
ശൈലന്‍
അജീഷ് ദാസന്‍
സുധീഷ് കോട്ടേമ്പ്രം
വിജേഷ് എടക്കുന്നി
എസ്.കലേഷ്
എം.ആര്‍.വിബിന്‍
വിഷ്ണുപ്രസാദ്
ഷാജി അമ്പലത്ത്
ശ്രീകുമാര്‍ കരിയാട്

പറപ്പ്

ശരിയ്ക്കുമൊരു പക്ഷി
യെങ്ങനെയാണു
പറക്കുന്നതെന്നു ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

ഇരുന്ന കൊമ്പില്‍നിന്ന്
മുന്നോട്ടൊരായലുണ്ട്
ആയലിനൊരു
കുതിപ്പുണ്ട്
കുതിപ്പിനൊരു താളമുണ്ട്
താളത്തിനൊരു തരിപ്പുണ്ട്

അതിറങ്ങിച്ചെല്ലും
ഇലഞരമ്പിലൂടെ
ചില്ലഞരമ്പിലൂടെ
തടിയിലൂടെ
വേരുകളിലാകെയാകെ
മരമാകെ
കോരിത്തരിയ്ക്കു
മൊരു പക്ഷിപ്പറക്കലില്‍

എന്നാല്‍ പക്ഷിയോ
ആയത്തിലുള്ള കുതിയ്ക്കലില്‍
പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ
അതിരോളം ചെല്ലാനുള്ള
കൗതുകമൊളിപ്പിച്ച്
ഞാനൊന്നും
കണ്ടില്ലേ
കേട്ടില്ലേ
യെന്നു കൂവി
മറ്റൊരു ചില്ലയില്‍
ചെന്നിരിപ്പാണ്

അതിനെയവിടെ നിന്നു
പറത്തിവിട്ട്
അവിടന്നുമവിടന്നും
പറത്തിവിട്ട്
രസിയ്ക്കുകയാണ്
ഞാനൊന്നും
കണ്ടില്ലേ കേട്ടില്ലേ
യെന്നൊരു പറപ്പ് !

മാർക്കറ്റ്‌

ബസ്സ്റ്റോപ്പിനു സമീപത്തുള്ള
ചോരയുണങ്ങാത്ത മാർക്കറ്റിലേക്കു
കടന്നു ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും
ചുറ്റുപാടും വിളികളാണ്‌
തൂക്കിയിട്ട
തുടകൾക്കിടയിൽ നിന്ന്‌
കറുത്തുമെലിഞ്ഞ
രൂപങ്ങളെഴുന്നു വരും
അറുത്തുവെച്ച തലകളിൽ നിന്ന്‌
കൂർത്തനോട്ടങ്ങൾ
തുളയ്ക്കാതിരിക്കാൻ ഭയന്ന്‌
താഴേക്കു നോക്കിയില്ല
തൊലിയുരിക്കപ്പെട്ട
മാംസപിണ്ഡങ്ങൾ
`എത്രവേണ`മെന്ന
പരിഹാസച്ചുവപ്പോടെ
തൂക്കിമുറിച്ചൊരു
ചോരക്കഷണവുമായിറങ്ങിപ്പോരുമ്പോൾ
ഉടലില്ലാതെ മുക്രയിടുമൊരു കൊമ്പിൽ
കോർത്തുപിടയുന്ന
വിറയൽ !

പാളത്തൊപ്പിയും വെച്ച്

പാളത്തൊപ്പിയും തലയില്‍ വെച്ച്
പോണ കൃഷിക്കാരാ
മണ്ണായമണ്ണൊക്കെ
യുണങ്ങിപ്പോയല്ലോ
മരമായ മരമൊക്കെ
കരിഞ്ഞും പോയല്ലോ
നീരായ നീരൊക്കെ
വറ്റിപ്പോയല്ലോ
ഇനിയും നീയിതൊന്നുമറിഞ്ഞില്ലേ?

കിള കിള കിള കിളയെന്നായത്തില്‍
പാടങ്ങളും പാറക്കെട്ടുകളും കിളച്ചുമറിച്ച്
എല്ലുനുറുങ്ങി നീയിരിക്കുമ്പോള്‍
മരുഭൂമിയില്‍പ്പോലും വരാറുള്ള കാറ്റ്
നിന്നെ തണുപ്പിക്കാന്‍ വരില്ലെന്നറിയുക
മരുപ്പച്ചപോലും
നിനക്കോര്‍ക്കാനുണ്ടാവില്ലെന്നറിയുക

2

പാളത്തൊപ്പിയും വെച്ച്
പോണ കൃഷിക്കാരന്‍ പറഞ്ഞു
എന്റെ കണ്ണിലൊരുറവയുണ്ടല്ലോ
ഈ ഭൂമിമുഴുവന്‍
നനയ്ക്കാനതു മതിയല്ലോ
ഇവിടം മുഴുവന്‍
പച്ചമൂടുന്നത്
നീ വന്നുകാണണം

അന്നേരമീയിരിപ്പിരിക്കാതെ
പച്ചയെക്കുറിച്ചൊരു
കവിതയെഴുതണം.

വിനോദം

തുരന്നു
നോക്കിയപ്പോള്‍
ഫോസിലുകളാണ്‌
കിട്ടിയത്‌
ജീര്‍ണ്ണിച്ച
ആഗ്രഹങ്ങളുടെ
അവശിഷ്ടങ്ങള്‍
ഇന്നാണെങ്കിലവ
ജീര്‍ണ്ണിയ്ക്കില്ലായിരുന്നു
ഫോസിലുകളൊക്കെ
പെറുക്കിയെടുത്ത്‌
മജ്ജയും
മാംസവുമൊട്ടിച്ച്‌
ജീവന്‍ കൊടുത്ത്‌
അവയെ
കൊന്നു തിന്നുകയാണിപ്പോഴെന്റെ
വിനോദം.

(തര്‍ജ്ജനി)

ആനിമല്‍ പ്ലാനറ്റ്

കെണിവെച്ച്‌
കാത്തിരുന്നവരുടെ
മണം തിരിച്ചറിഞ്ഞൊരു പുള്ളിപ്പുലി
പൊടുന്നനെ
കാടിനുള്ളിലേക്കൊരാളലായ്‌
മറഞ്ഞു

അതിന്റെ പുള്ളികൾ
കലമാനുകൾ മേയുന്ന
പുന്നനിരപ്പിൽ
ചിതറിക്കിടന്ന കായ്കളായ്‌

മഞ്ഞ വെയിലിലേക്ക്‌
പാളിയടർന്നു
ഗർജ്ജനം കാറ്റിലേക്ക്‌
കുതറിമാറി
കിതപ്പ്‌ മുളങ്കൂട്ടമുരിച്ചെടുത്തു
ക്രൗര്യമകക്കാടിനടിയിലെ ചതുപ്പ്‌
പതുക്കിയെടുത്തു
നോട്ടം കാട്ടുകിളികൾ
കൊത്തിപ്പറന്നു
നഖങ്ങൾ
നിഴലുകളൊളിപ്പിച്ചു

വെറുതെയിരിക്കുമ്പോൾ
മിന്നിമാഞ്ഞു പോകുന്ന
ചാനൽക്കാഴ്ചയിൽ
കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ട
അപൂർണ്ണതയെ
കാടുമണക്കുന്നല്ലോ !

(Saikatham)

മാക്കാച്ചി

പെട്രോമാക്സിന്റെ
ന്‌ലാവെട്ടത്തിൽ
തോളത്തിട്ട ചാക്കുമായ്‌
വയൽവരമ്പിലൂടെ
പോകുന്നതുകാണാം

മഴവെള്ളമെഴുതിയ
പുല്ലുകൾക്കിടയിൽ
പതുങ്ങിയിരിക്കുന്നവയെപ്പിടിച്ച്‌
ചാക്കിലിടും

കതിരിടാറായ നെല്ലിനടിയിലൂടെ
വെള്ളത്തിലേയ്ക്കൂളിയിടും
ഞണ്ടുകൾ

രാവെളിച്ചത്തിലേക്ക്‌
പൊന്തിവന്ന വരാലുകൾ
ഒരു പുളച്ചിലിലപ്രത്യക്ഷമാകും

തെങ്ങുവരമ്പിലെ
അരണ്ട മൂകതയിൽ
കൂമന്റെ മൂളലുറഞ്ഞു പോകും

പൊടുന്നനെയൊരു തവള
പൊത്തിപ്പിടിക്കാനാഞ്ഞ കൈയിൽ
കൊത്തിയതും
കഴായിൽ വീണുടഞ്ഞ്‌
നിലാവു കെട്ടു

പിറ്റേന്ന്‌
തുറിച്ച നോട്ടത്തിൽ
കൊഴുത്തൊരു മാക്കാച്ചിത്തവള
കുളക്കരയിലിരിക്കുന്നതു കണ്ട്‌
കുട്ടികൾ കൂവി വിളിച്ചു
`ദേ സുലൈമാൻ തവള`

(മലയാളനാട് )

ബൈപാസ്സ്‌

അപ്പുറത്ത്‌
മെയിൻ റോഡാണ്‌
തിരക്കുള്ള പാത
വാഹനങ്ങളുടെ
അതിവേഗതയ്ക്കിടയിലേക്കു
നുഴഞ്ഞുകയറാൻ തന്നെയെന്തൊരു പാടാണ്‌

നിർത്താനോ തിരിച്ചിറങ്ങാനോ
അതിനേക്കാൾ പാട്‌
അതുകൊണ്ട്‌
അതിനു സമാന്തരമായി
ഞാനൊരു പാത നിർമിച്ചിട്ടുണ്ട്‌
വീടുകൾക്കും മരങ്ങൾക്കും
പ്രപഞ്ചത്തിനും മുകളിലൂടെ...

ഇനിയൊരു...

ഇനിയൊരു മരം നട്ടുവളര്‍ത്തി
യതിന്റെ തഴച്ച തണുപ്പത്തിരുന്ന്
കാറ്റുകൊള്ളണം

ചെടി പിഴുതെടുത്തു വെച്ച്
പൊടിച്ചുവളര്‍ന്ന്
മരമാവും വരെ ആയുസ്സുണ്ടാകുമോ?
ഉണ്ടെങ്കിലന്നനങ്ങാനാവുമോ?
അനങ്ങാനായാലും
നടക്കാനോ കാറ്റുകൊള്ളാനോ മനസ്സുണ്ടാകുമോ?

ഒട്ടുമുറപ്പില്ലാത്ത
ഒന്നിനുവേണ്ടി
കാലാകാലം കാത്തിരിക്കാന്‍
മനുഷ്യനാകുമോ?
ആയാലുമക്കാലത്ത് ഇതേയാഗ്രഹവും
ചിന്തയും വികാരവുമുറഞ്ഞമേഘമായ് നിലനില്‍ക്കുമോ?
ഋതുക്കളോട് പ്രതികരിക്കാത്ത കല്ലുപോലത്തെ
ജീവിതമുണ്ടാവില്ലല്ലോ
ഒരു മനുഷ്യനും

എന്നുവെച്ച്
ഇപ്പോള്‍ തോന്നിയൊരാഗ്രഹം
ഇപ്പോഴെടുത്ത കുഴിയില്‍ത്തന്നെ
കുഴിച്ചുമൂടണോ?

അതിനാല്‍
പഴക്കത്തിന്റെ വേടുകള്‍തൂങ്ങിയൊരു പെരുമരം
വേരുകള്‍ പൊട്ടാതെ പിഴുതെടുത്ത്
മണ്ണുമാന്തി കുഴിയെടുത്തതില്‍ നട്ടു
വെള്ളമൊഴിച്ചതിന്റെ ചുവട്ടിലിരുന്ന്
ഇതുവഴി വന്നിട്ടില്ലാത്തൊരു കാറ്റിനെ
ഗതി തിരിച്ചു വിടുന്നു

ഇനിയൊരു കാടു നട്ടുവളര്‍ത്തി
യതിന്റെയഗാധ ഗഹ്വരങ്ങളിലൊന്നിലിരുന്ന്
ധ്യാനിക്കണം
ത്രികാലജ്ഞാനിയാകണം !

തീക്കളി

ഇടയ്ക്കിടെ
മുറിബീഡി മിന്നിച്ചു
കൊണ്ടിതിലേ കടന്നുപോകുന്ന
മിന്നാമിനുങ്ങേ

വയലുകളായ വയലുകളൊക്കെ
യുണക്കപ്പുല്ലു
പുതച്ചുഷ്ണിച്ചുറങ്ങുകയാണ്
അവിടൊന്നും ചെന്നിരിയ്ക്കല്ലേ
തീകൊണ്ടീയേകാന്തത മുഴുവനെരിയ്ക്കല്ലേ !

കുഴഞ്ഞ്‌

എല്ലാം
കൂടിക്കുഴഞ്ഞു കിടക്കുന്നു

മണ്ണ്‌
വേരുകൾ
ജലം
സസ്യം
മരം
കിളികൾ
മനുഷ്യർ

വലിച്ചു വാരിയിട്ട
പുസ്തകംപോലെ
ഭൂമി

അടുക്കിപ്പെറുക്കി വെച്ച്‌
മടുത്ത്‌
തിരിച്ചു പോകും സൂര്യൻ
മടങ്ങിവരാത്ത
വേലക്കാരിയാവുന്നത്‌
എന്നാണാവോ ?

കടവിലൊരന്തിയില്‍

വെളളം
പിന്നോട്ടു പിന്നോട്ടു വലിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ
കടവില്‍
രണ്ടുമൂന്നു
കടത്തുവഞ്ചികള്‍
കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു

ചീഞ്ഞ തൊണ്ടുകള്‍
കോര്‍ത്തു കെട്ടിത്താഴ്ത്തിയ
ഇരുട്ടിലേക്ക്
മുങ്ങുന്ന സൂര്യന്റെ
അഴുകിയ ഗന്ധം

അവിടെ നിന്ന്
അസ്തമയം കണ്ടു
മടങ്ങുമ്പോള്‍
ചവിട്ടേറ്റെന്തോ
പിടഞ്ഞതുപോലെ തോന്നി
ഇരുട്ടു പരന്നതിനാല്‍
ശരിക്കു കണ്ടില്ല

ടോര്‍ച്ചിന്റെ
വെളിച്ചത്തില്‍ കണ്ടു
അന്തിക്കള്ളിന്റെ ലഹരിയില്‍
മാളത്തിലേയ്ക്കിഴയുന്ന
കായലിന്റെ
കറുത്ത ഫണം

വെള്ളത്തിലൊരു കല്ല്

വെള്ളത്തിലൊരു
കല്ലിടാൻ പോവുകയാണ്‌

വെള്ളത്തിലേയ്ക്കെത്ര പേർ
കല്ലിട്ടിരിക്കുന്നു
കുളങ്ങളെത്ര ജലവൃത്തങ്ങൾ വരച്ചിരിക്കുന്നു
ഞാനുമെത്ര കല്ലിട്ടിരിക്കുന്നു

എന്നാലീക്കല്ല്‌
മുൻപിട്ടിട്ടില്ല
ഇതേ നിൽപും
മുൻപത്തേതല്ല

ഇതേ വേഗത്തി
ലിതേ സമയപരിധിയിലല്ല
മുൻപെറിഞ്ഞിട്ടുള്ളത്‌
തൊട്ടുതെന്നിത്തെറിച്ചു താണതു
മിങ്ങനെയല്ല

എന്നിട്ടുമെന്തേ പറയുന്നു
വെള്ളത്തിലൊരു കല്ലിടുന്നതി
നെന്താണിത്രയെന്ന്‌ ?

ഈ പറയുന്നവർക്കു കഴിയുമോ
ഇപ്പോഴിട്ട ഈ കല്ല്‌
ഇതുപോലെയിടാൻ ?

ബെല്ലും ബ്രേക്കും

കുട്ടികളങ്ങനെയാണ്
ബെല്ലും ബ്രേക്കുമില്ലാതെ വരും

കൂട്ടബെല്ലടിക്കുമ്പോ
ളൊരു തേനീച്ചക്കൂട്ടമായ് മാറി
യിരമ്പിക്കൊണ്ടു കടന്നുപോകും

നോക്കിനടന്നില്ലെങ്കിലുറപ്പാ
ണൊരു പന്തുവന്ന്
തലയില്‍ കൊള്ളും
പെന്‍സിലസ്ത്രമായ് മാറി
ചീറിയെത്തും

റോക്കറ്റുകള്‍
കണ്ണില്‍ തറയ്ക്കും

ഔട്ടല്ലെന്നു
മൂളിക്കൊണ്ടൊരു
സ്റ്റമ്പു പറന്നു വന്ന്
ചെളി തെറിപ്പിക്കും

പാതകളില്ലാതെ
പോയ കാലത്ത്
കണ്ണുവച്ചെറിഞ്ഞതെല്ലാ
മിന്നു മടക്കിയെറിയുകയാണോ
എത്രയോരം ചേര്‍ന്നു
പോയിട്ടും?

ബെല്ലടിച്ചതു കേട്ടില്ലേ
ബ്രേക്കിട്ടതറിഞ്ഞില്ലേ
കല്ലെറിഞ്ഞ കാലമൊക്കെക്കഴിഞ്ഞു
ഇനിയേറുകൊളളാനുള്ള സമയമാണ്

എത്രയോരം ചേര്‍ന്നു
പോയാലും.

(ബൂലോകകവിത ഓണപ്പതിപ്പ്)

മറവി

എന്തെങ്കിലുമൊന്നു മറക്കും
എന്നും

പേന,വാച്ച്
ചെരിപ്പ്..
രാത്രിമടക്കത്തിന്
നിലാവടിക്കാനുളളത്..
എന്തിന്
കുപ്പായംപോലും മറന്നിട്ട്
ചെവിപൊത്തിയോടിയിട്ടുണ്ട്;

ഇന്ന്
എന്നെത്തന്നെ മറന്നുവച്ച്
യാത്രചെയ്യുന്ന ഞാന്‍.

(ആനുകാലികകവിത ഓണപ്പതിപ്പ്)

കടലേറ്റം

റോഡരികില്‍
വടിവൊത്ത
മീന്‍ശരീരങ്ങള്‍ക്കു മുന്നില്‍ നിന്നു
വിലപേശുമ്പോള്‍
പൊടുന്നനെ
കടല്‍മണം വന്നു
ചുറ്റും പരക്കുന്നു

തിരകളായ്
അടര്‍ന്നടര്‍ന്നു പോകുന്ന
തൊലിയ്ക്കുളളി
ലുറങ്ങാതുറങ്ങു
മാഴക്കടലിന്റെ മണം

അപ്പോഴതാ
ജീവന്‍വച്ച മത്സ്യങ്ങള്‍
കടലാഴത്തിലെന്നവണ്ണം
വായുവിലൂടെ നീന്താന്‍ തുടങ്ങുന്നു

ഭീതിയോ നടുക്കമോ കലര്‍ന്ന്
അവയ്ക്കു പിറകേയോടുന്ന
മീന്‍കാരന്റെ കണ്ണുകള്‍

കടലിനടിയിലാണീ റോഡു
മതിനരികിലെ
മീന്‍കൂടാരവു
മപ്പുറത്തപ്പുറത്തെ
പഴക്കടയും

ഒന്നുമറിയാത്ത പോ
ലിതൊക്കെ നോക്കി
നില്‍ക്കുമെന്റെ
പുറത്തേയ്ക്കു വിടുന്ന
നിശ്വാസമല്ലോ
കുമിളകളായ് മുകളിലേക്കുയരുന്നത്

അവയെവിടെച്ചെന്നു
പൊട്ടുമവിടെയാണെന്റെ
വീടെന്നുമാത്രമിപ്പോളറിയാം.

കുരുത്തം

കണക്കു പിരിയഡില്‍
മുന്‍ബഞ്ചിലിരുന്ന
കുട്ടികളൊരു പുസ്തകം നോക്കിയത്
ടീച്ചറു പിടിച്ചു

കരഞ്ഞു ചുവന്ന
കണ്ണുകളോടെ
യിറങ്ങിപ്പോയതാണ്
കാലുപിടിച്ചു വിളിച്ചിട്ടും
പിന്നെ വന്നില്ല

കണക്കു പിരിയഡില്‍
കപ്പലുകളോടി,
റോക്കറ്റുയര്‍ന്ന്
മുടിക്കെട്ടുകളിലിറങ്ങി

പുസ്തകവുമായ്
പോയ ടീച്ചറെ
പിന്നില്‍ നിന്നു
ചിരിച്ചോടിച്ചൊരു കൂട്ടുകാരനെ,
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം
വഴിയില്‍വച്ചു കണ്ടു

ചൂരലേറ്റപോലവന്റെ
മുഖത്ത്
തെറ്റിയ കണക്കുകളുടെ
തെളിനിഴല്‍പ്പാടുകള്‍

പെട്ടിക്കടക്കാരന്‍

മകളെ കെട്ടിയ്ക്കാന്‍
പെട്ടിക്കട തുടങ്ങിയയാള്‍
പെട്ടിക്കടയ്ക്കുളളില്‍
ത്തന്നെയൊടുങ്ങി

കോശങ്ങളഴുകുന്ന
ദുസ്സഹഗന്ധമാണ്
പെട്ടിക്കടക്കാരനെക്കുറിച്ച്
നാട്ടുകാരോടു പറഞ്ഞത്

മോളൊരുത്തന്റെ കൂടെ
ഒളിച്ചോടിപ്പോയെന്നുവച്ചീക്കടുംകൈ
ചെയ്യണമായിരുന്നോ?

അവളിങ്ങു വരുമായിരുന്നില്ലേ..
ഒക്കത്തൊരു
നിലാവുമേന്തി
ഒട്ടും പേടിയില്ലാതിരവു നീന്തി

പെട്ടിക്കട വിറ്റൊരാടിനെ
വാങ്ങിയിരുന്നെങ്കിലിപ്പോ
ളൊരു കൂട്ടമായ്
താഴ്വരയില്‍ പോകാമായിരുന്നു
അതിലൊന്നിനെയറുത്ത്
അന്നവള്‍ക്കു
വിരുന്നൊരുക്കാമായിരുന്നു

ചരിത്രത്തിലിങ്ങനെയൊക്കെയേ
ഇടം പിടിയ്ക്കാനാവൂ

ഇതൊന്നും
മനസ്സിലാക്കാതെ...

കലാകൗമുദി അക്ഷരജാലകത്തില്‍

ഇന്നു വൈകുന്നേരത്തെ മഴയില്‍

ഇന്നു വൈകുന്നരം പെയ്ത
മഴയില്‍
കൊമ്പൊടിഞ്ഞു വീണ
മാവില്‍ നിന്നു
ചിതറിയ മാങ്ങകള്‍
പെറുക്കുകയാണമ്മ

ആകെയുള്ളൊരു മൂവാണ്ടന്റെ
ആകെയുള്ളൊരു കൊമ്പായിരുന്നു
എന്നിടയ്ക്കിടയ്ക്ക്
മഴയോടെന്നപോലെ
മങ്ങിമങ്ങിപ്പോകുന്ന
മിന്നലുകളോടെന്ന പോലെ
കൂട്ടത്തില്‍പ്പെട്ട കാറ്റുകളോടെന്ന പോലെ
പറയുന്നുണ്ടമ്മ

പെറുക്കിവച്ച മാങ്ങകള്‍
അച്ചാറോ
മീന്‍കറിയിലെ പുളിപ്പോ
ചമ്മന്തിയിലെ രുചിപ്പോ
ആവുന്നതിനെക്കുറിച്ചു
പേടിച്ചു പേടിച്ചു കരയുമ്പോളതാ
മാങ്ങകളൊക്കെയുമാകാശത്തു
പഴുപ്പിയ്ക്കാന്‍ വയ്ക്കാമെന്നു പറഞ്ഞ്
മിന്നലിന്റെ വേരുകളില്‍ത്തൂങ്ങി
പറക്കുകയാണമ്മ

പാകമാകാതെ
പഴുത്തു വീണ
മാമ്പഴത്തിന്റെ മണമായിരിക്കും
ഇന്നു രാത്രി മുഴുവന്‍ !

(ആനുകാലികകവിത)

ഹും !

ബലൂണ്‍
വീര്‍പ്പിച്ചു
വീര്‍പ്പിച്ച്
മുറുക്കെ
കെട്ടിവയ്ക്കുന്നു
അതിനുളളിലെ വായു
ശ്വാസം മുട്ടി
ച്ചാവട്ടെ!

ദൈവത്തിനും വേണ്ടാത്ത വാക്ക്

ശരിയ്ക്കുമൊരു ഭ്രാന്തി
യെന്നേ പറയൂ

ക്ലാസ്സെടുക്കുമ്പോള്‍
ജനലിന്റെ
മരയഴികള്‍ക്കപ്പുറത്തു നിന്ന്
കൈനീട്ടി വിളിയ്ക്കും പോലെ
പൊടിപിടിച്ച
കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന്
വിശക്കുന്നുവെന്നൊരു
വിളി വരുമ്പോലെ

കൈയ്യിലിരുന്നൊരു
ചില്ലറത്തുട്ട്
അവര്‍ക്കുനേരെ നീട്ടി
ക്കൊണ്ടുറക്കെപ്പറഞ്ഞു
പോ...പോ...
കുട്ടികളുമുറക്കെച്ചിരിച്ചു പറഞ്ഞു

പെട്ടെന്നൊരു
കുഞ്ഞുകൈയ്യെന്റെ
വിരലില്‍ത്തൊട്ടു

"മാഷേ
അതെന്റെ
അമ്മയാണ്...
കരിങ്കല്ലു പണിയ്ക്കിടയില്‍
ഉച്ചക്കഞ്ഞിയുമായ് വന്നതാണ്.."

നൂറുനക്ഷത്രങ്ങള്‍ക്കു മുന്നില്‍
ഇരുട്ടിലാഴ്ന്നാഴ്ന്നു പോകുമൊരു
തോന്നല്‍ വന്നു മൂടുമ്പോള്‍
ദൈവത്തിനും
വേണ്ടാത്തൊരു വാക്കെന്റെ
ചുണ്ടില്‍നിന്നുമടര്‍ന്നു വീണു.

(പുതുകവിത)

യുറീക്ക

കടിയ്ക്കാന്‍ വന്നത്
എന്തിനെന്ന്
മറന്നു പോയൊരു
അരണ
മറവിയിലേക്കു തന്നെ
തിരിച്ചു പോയി

ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക്
മുകള്‍പ്പരപ്പില്‍ വന്ന്
മിന്നലായ് മറഞ്ഞത്
എത്ര വലവീശിയിട്ടും
കുരുങ്ങിയില്ല
പരീക്ഷാ ഹാളില്‍

അതൊരു തിരിച്ചറിവായിരുന്നു
മൂന്നാം കൊല്ലവും തോറ്റിരുന്ന
ബഞ്ചില്‍
കോമ്പസ്സുകൊണ്ട്
തെങ്ങുകയറ്റക്കാരന്‍ ഗോപാലന്റെ
ചിത്രം വരച്ചത്

തെങ്ങിന്റെ മണ്ടയിലിരുന്ന്
ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട്
മൂപ്പുമിളപ്പും തിരിയ്ക്കുമ്പോള്‍
അവിശ്വസനീയം പോലെ
കണ്ടു കിട്ടി
മൂന്നാം ക്ലാസ്സില്‍ മറന്നു വച്ചൊരു
മയില്‍പ്പീലി

മുടികെട്ടി വച്ച
കോഞ്ഞാട്ടയ്ക്കു മുകളില്‍
തിരുകി വച്ചിരിക്കുന്നു

നഗ്നനായിരുന്നില്ല
കുളിത്തൊട്ടിയിലായിരുന്നില്ല
തേടിയലഞ്ഞൊരുത്തരത്തിന്റെ
തോന്നലുമായിരുന്നില്ല
എന്നിട്ടും
കൂവിവിളിച്ചു കൊണ്ട്
എഴുന്നേറ്റോടി

മഞ്ഞവരയ്ക്കുന്ന
തെങ്ങോലകള്‍ക്കു മുകളിലൂടെ
ചിറകു വിരുത്തി!

(Harithakam)

കൈത്തണ്ടയിലെ രോമങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍

കൈത്തണ്ടയിലെ
രോമങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍
ഒരനക്കം

സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍
ഒരുറുമ്പ്
നടന്നു പോകുന്നു

വലിയ മരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍
വഴിതെറ്റി വന്ന
അപരിചിതനെപ്പോലെ
കരിയിലകളില്‍ ചവിട്ടി
ഓര്‍മയുടേയും മറവിയുടേയും
സമാന്തരരേഖകള്‍ക്കു നടുവിലൂടെ

അതറിയുന്നില്ല
ചെറുതില്‍ ചെറുതായ
കാല്‍പ്പാടുപോലും
തിരിച്ചറിയുന്ന ഭൂമിയെ
ആകാശത്തിരുന്ന്
ഓരോ ചലനവും
ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന
കണ്ണുകളെ
ഞെരിച്ചമര്‍ത്താന്‍
നീണ്ടു നീണ്ടു വരുന്ന
വിരലുകളെ

ഇന്നുമാവളവിലെത്തുമ്പോള്‍

ഇന്നുമാവളവിലെത്തുമ്പോള്‍
സ്കൂട്ടറില്‍ നിന്നും
തെറിച്ചുവീണു മരിച്ചയാളെ
ഓര്‍മവരും

നില്‍പ്പുണ്ടാവുമിപ്പോഴുമവിടെ
അറ്റുപോവുന്നതിനു
തൊട്ടുമുന്‍പുളള
അതേ നോട്ടത്തിലതേ വേഗതയിലതേ
ബോധത്തില്‍

ഇപ്പോഴവിടെയില്ല
തെറിച്ചു വീണപ്പോളയാളുടെ
തലയിടിച്ചു പിളര്‍ത്തിയ
ട്രാക്ടറിന്റെ തുരുമ്പു ചക്രങ്ങള്‍

മഴവെളള
മെടുത്തുമാറ്റിയിട്ടുണ്ടാവുമയാളുടെ
വാറുപൊട്ടിയ ചെരിപ്പുകള്‍

ഇനിയൊരുപക്ഷേയാ ചെരിപ്പിട്ടയാള്‍
പോയിരിക്കുമോ
സ്നേഹിച്ചിരുന്നവരുടെ
മറവിയിലേക്ക് ?

എന്നാല്‍
അതേ ചെരിപ്പിട്ടതേ വേഗത്തി
ലിപ്പോഴുമയാള്‍
നില്‍ക്കുന്നുണ്ടവിടെ

റോങ് സൈഡ് വന്നത്
താനല്ലായിരുന്നുവെന്ന്
കൊലവിളിച്ചു കടന്നുപോയ
മണല്‍ലോറിയെച്ചൂണ്ടി

ജലസസ്യങ്ങള്‍

എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും
മുങ്ങിപ്പോയേക്കാവുന്നൊരു
തുരുത്തിലാണ്
നമ്മുടെ ജീവിതം

ചുറ്റുമുളള മരങ്ങളി
ലിളംകാറ്റു പരക്കുമ്പോഴു
മവയുടെ
വേരുകള്‍ക്കിടയില്‍
പടരുന്നുണ്ട്
ജലവിരലുകള്‍

എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും
കടപുഴകിയേക്കാവുന്നൊ
രോര്‍മയുടെ
വൃക്ഷത്തിനു കീഴെയാണ്
നമ്മളിപ്പോള്‍

വെയില്‍
ഇടയ്ക്കിടെ വന്നു
നമ്മുടെ കവിളുകളിലും
കണ്ണരികുകളിലും
പുളളികളിട്ടു മായുന്നുണ്ട്

അതു നമ്മളിലൊരു
വരുംകാല സ്വപ്നത്തിന്റെ
കുമിളകളാവുന്നുമുണ്ട്

ചെറുചിരികളും
കരച്ചുലും കൊണ്ട്
വരച്ചു വയ്ക്കുന്നൊരു മണ്‍ചിത്ര
മല്ലാതെ
മറ്റെന്താണ് ജീവിതമെന്ന്
പറഞ്ഞു പോകാമെങ്കിലും
കൈപ്പിടിയില്‍ നിന്നൂര്‍ന്നു
പോയതൊഴിച്ചാലും
ബാക്കിയാവുന്ന
ചിലത്
ഒരു പക്ഷേ,
സ്നേഹം കൊണ്ടുമാത്ര
മറിയാനാവുന്ന ചിലത്

അതിന്റെ
നേര്‍ത്ത നേര്‍ത്ത
മുടിയിഴകള്‍ പോലുളള
നൂലിഴകളില്‍പ്പിടിച്ച്
ചിറകുകളില്ലാതെ
നാം പറക്കുകയാണല്ലോ

ഇപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലു
മവസാനിച്ചേക്കുന്ന
ഈ ജീവിതത്തില്‍
നമുക്കു മാത്രമായ്
നാം പണിതൊരീ തുരുത്തു മുഴുവന്‍
മുങ്ങിപ്പോയാലു
മതിനും മുകളിലേക്കിലകള്‍
നീട്ടുന്ന ജലസസ്യങ്ങളായ്
നീയും ഞാനുമവശേഷിക്കില്ലെന്ന്
ദൈവത്തിനു പോലും
പറയാനാവില്ലല്ലോ

ജൈവം

പൊതിഞ്ഞു വച്ചിരിക്കുന്നു
അടുക്കടുക്കായി
മരങ്ങളുടെ ശവങ്ങള്‍

രാവെട്ടത്തില്‍
വേരുകള്‍ പിഴുതെറിഞ്ഞ്
ചുറ്റും കൂടി നില്‍ക്കുന്നു
ബാക്കിയായവ

ഇരുളിലകള്‍ മുഴുവന്‍
കണ്ണുകളാണെങ്കില്‍
അതിലെരിയുന്ന തീ കണ്ടേനെ

കാണെക്കാണെ
അവയെല്ലാം വേരുകളിലേക്കു തന്നെ
മടങ്ങിപ്പോകുന്നു

പിറ്റേന്ന്
തീപിടിച്ച കാടിനെക്കുറിച്ചു കേട്ട്
കരഞ്ഞുകരഞ്ഞ്
ഞാന്‍ ചിരിച്ചു പോയി